-
1 pog|onić1
pf — pog|aniać impf vt 1. (pospieszyć) to urge [zwierzę]; (batem) to whip [sth] up [konia]; (ostrogami) to spur [sth] on [konia]- poganiać krowę kijem to urge a cow on with a stick2. (pognać) to drive [bydło, świnie]- pogonić krowy na-pastwisko to drive the cattle to pasture3. (popędzać) to rush [osobę]- nie poganiaj mnie don’t rush me- nie chcę cię poganiać, ale… I don’t want to rush you but…- pogonić kogoś do roboty to work sb hard- zaraz ich pogonię, żeby to sprzątnęli I’ll get them to clean it right away- „idź już!” – poganiał mnie ‘you’d better go now,’ he urged me4. pot. (odpędzić) to chase [sb] offThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pog|onić1
См. также в других словарях:
pognać — dk I, pognaćam, pognaćasz, pognaćają, pognaćaj, pognaćał, pognaćany a. pogonić dk VIa, pognaćnię, pognaćnisz, pognaćgoń, pognaćnił, pognaćniony poganiać ndk I, pognaćam, pognaćasz, pognaćają, pognaćaj, pognaćał, pognaćany 1. «ponaglić kogoś, coś… … Słownik języka polskiego
